اهمیت استقلال افراد دارای معلولیت

در سال 1990 میلادی قانونی در آمریکایی‌ امضا شد که هر نوع تبعیض علیه افراد دارای معلولیت را جرم‌انگاری و مشارکت کامل آنها را در جامعه تضمین می‌کرد و خواهان استقلال افراد دارای معلولیت بود.

بر اساس این قانون همۀ افراد دارای معلولیت باید بتوانند مستقل و خودکفا زندگی کنند. همچنین آنان باید به مسکن عمومی، اشتغال، حمل‌ونقل و خدمات دولتی نیز دسترسی داشته باشند. این قانون چنان فراگیر شد که امروزه، از هر چهار آمریکایی دارای معلولیت، یک نفر می‌تواند به محل کار و جوامع عمومی خود دسترسی و در آن مشارکت بهتری داشته باشد.

در سال ۲۰۱۸ میلادی، سازمان بین‌المللی کار تخمین زد که حدود یک میلیارد نفر (یک هفتم جمعیت جهان) دارای معلولیت هستند که ۸۰ درصد آنها در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند و در سن کار هستند.

این عدد آن‌قدر بزرگ است که لزوم اقدامی جدی و فوری را در مقیاس جهانی، تأیید می‌کند، با این حال حقوق افراد دارای معلولیت آن‌طور که باید در بسیاری از کشورها رعایت نمی‌شود و راه درازی تا دست یافتن به استقلال افراد دارای معلولیت باقی مانده است.

در روز جهانی افراد دارای معلولیت جا دارد که نگاهی دوباره به وضعیت این افراد بیندازیم تا بتوانیم هر چه زودتر و بهتر به خودکفایی و استقلال افراد دارای معلولیت دست یابیم.

فرد دارای معلولیت کیست؟

وقتی کسی از نظر سلامت و کارآمدی عمومی به دلیل نقص جسمی یا ذهنی( چه مادرزاد و چه غیر آن)، دچار اختلال مستمر شود به حدی که توانایی تامین ضرورت‌های زندگی عادی فردی یا اجتماعی را نداشته باشد؛ فرد دارای معلولیت یا کم‌توان، نامیده می‌شود.

معلولیت می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد و به طور کلی در شش گروه معلولیت جسمی حرکتی، معلولیت ذهنی، معلولیت بینائی، معلولیت شنوائی، معلولیت گفتاری و معلولیت بیماری‌های روانی مزمن تقسیم‌بندی می‌شود. 

برای کمک به افراد دارای معلولیت چه می‌توان کرد؟

نشان‌دادن عشق و علاقه

در هنگام کمک به افراد دارای معلولیت باید حتماً علاقۀ خود را به او ثابت کنید. پس از این که معلولیت آن شخص را قبول کردید؛ به عنوان شخصی با نیازها و چالش‌های خاص به او بنگرید. شما باید وابستگی عاطفی و کمک کردنتان به او را از صمیم قلب را ثابت کنید در غیر این صورت، ممکن است از نظر روحی آسیب ببیند.

به نیازهای فرد توجه کنید

شما باید به افراد دارای معلولیت توجه کنید تا بفهمید که آیا نیازمند کمک از نظر جسمی و یا احساسی هستند. از این رو میزان کمک شما باتوجه به سن، نوع معلولیت و میزان دریافت مراقبت از طرف دیگران، متفاوت خواهد بود. چنانچه با بستگان معلول خود، زندگی نمی‌کنید موظفید که دائماً با او تماس بگیرید و وسایل و مایحتاجش را برایش فراهم کنید.

تجهیزات خاص را برایشان فراهم کنید

برای کمک به استقلال افراد دارای معلولیت شما باید تجهیزات موردنیاز را برای آنان فراهم کنید. اگرچه می‌توانید ای کار را خودتان تقبل کنید اما استفاده از امکانات بیمۀ خدمات درمانی و یا انجمن‌های خیریه هم راه خوبی است.

صبر و شکیبایی‌تان را افزایش دهید

یکی از رفتارهای ضروری برای کسانی که با افراد دارای معلولیت در ارتباطند، داشتن صبر و شکیبایی است، به این دلیل که گاهی اوقات، برخی از افراد معلول (مثل همۀ افراد دیگر) نمی‌توانند معنای پشتیبانی شما را درک کنند.

اطمینان شخص افراد دارای معلولیت را بدست آورید

افراد دارای معلولیت، به خاطر وضعیت خاصی که دارند؛ ناخودآگاه ممکن است، «آزرده خاطر» ‌شوند و حتی احتمال بدگمان‌شدن آنها نسبت به اطرافیانشان نیز وجود دارد، حتی گاه ممکن است، راهنمایی‌شدن از سوی اطرافیان، از نظرشان، مسخره و تحقیرکننده به نظر برسد. در چنین مواقعی، اطرافیان باید این بدگمانی را طبیعی بدانند و برای خوش‌بین‌کردن آنها نسبت به خودشان تلاش کنند. چنین رفتاری در گذر زمان استقلال افراد دارای معلولیت را نیز بیشتر خواهد کرد.

چند نکتۀ خیلی مهم

 ترحم ممنوع

در مواجهه با افراد دارای معلولیت، باید به جای ترحم به آنها احترام بگذارید؛ به این دلیل که احترام‌گذاشتن به یک شخص باعث می‌شود که او را به عنوان یک فرد بالغ و توانا بشناسند؛ در مقابل، ترحم به هرکسی،  او را ضعیف و ناتوان نشان می‌دهد و همین امر، موجب کاهش اعتماد به نفس می‌شود.

 کمک به اشتغال

افراد با داشتن شغل می‌توانند به استقلال اقتصادی برسند. در واقع استقلال افراد دارای معلولیت باعث می‌شود آنان بتوانند مخارج خود را تامین کنند و وابسته به دیگران نباشند؛ همین امر، حضور آنان را در اجتماع، پررنگ می‌کند و اعتماد به نفسشان را افزایش می‌دهد.

استخدام افراد دارای معلولیت، همیشه با تبعیض بسیار، مواجه بوده است؛ با این که دولت وظیفه دارد که برای این اشخاص، حدود سه درصد از اشتغال جامعه را در نظر بگیرد. این بی‌توجهی باعث شده تا بسیاری از آنان با وجود استعدادهایی که دارند، بیکار بمانند.

 کمک‌رسانی

با اینکه کمک‌کردن به افراد دارای معلولیت می‌تواند برای خودکفایی و استقلال آنان بسیار مفید باشد، اما این کار باید در کمال احترام و با حفش کرامت انسانی آنان انجام شود. چنین یاری رسانی‌ای باید با هدف افزایش توانایی‌ها وکمک به استقلال افراد دارای معلولیت انجام شود.

پنج حقیقت در مورد معلولیت که ممکن است ندانید

● بیش از یک میلیارد نفر در جهان دچار معلولیت هستند.

● هند پایتخت نابینایان جهان است و بزرگ‌ترین جمعیت افراد دارای اختلال بینایی را در جهان دارد.

● معلولیت با بیکاری ارتباط دارد. بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی  W.H.O، نرخ اشتغال در مردان دارای معلولیت کمتر از مردانی  است که با معلولیت مواجه نیستند.

● 19 درصد افراد دارای معلولیت هستند. از هر پنج نفر در ایالات متحده یک نفر و در مجموع 49.7 میلیون نفر به نوعی معلولیت دارند.

● به بسیاری از افراد دارای معلولیت کمک نمی‌شود. در ایالات متحده، 70 درصد از افراد دارای معلولیت برای فعالیت‌های روزانه به دوستان و خانواده متکی هستند و 40 درصد از آنها هیچ کمکی ندارند.

اهمیت استقلال برای افراد دارای معلولیت

استقلال افراد دارای معلولیت و خانواده‌های آنان می‌تواند به این افراد کمک کند که در رفاه بیشتری زندگی کنند. با این حال چنین مفهومی بسیار جدید است و تا یکی دو دهه قبل کسی این موضوع را چندان جدی نمی‌گرفت. در حال حاضر رویکرد جوامع به بهبود زندگی افراد دارای معلولیت تغییر کرده است و آنان می‌توانند به داشتن یک زندگی مستقل امیدوار باشند.

صنعتی‌شدن و معلولیت

وقتی انقلاب صنعتی اتفاق افتاد و جهان با سرعتی سرسام‌‎آور به سمت مدرن‌شدن حرکت می‌کرد، استقلال افراد دارای معلولیت بسیار دور از هن بود و آنان دورانی سهمناک را پشت سر می‌گذاشتند. برای نزدیک به دو قرن در اروپا این افراد را در مکان‌های همچون اردوگاه، زندانی می‎کردن  تا از نظر جامعه دور بمانند.

با این حال درگذر زمان ثابت شد که چنین مکان‌‎هایی بی‌اندازه توهین‌آمیز و بی‌رحمانه هستند. در واقع چنین مؤسساتی به دنبال حذف معلولان جسم و ذهنی از جامعه بودند بدون اینکه حقوق انسانی آنان را درنظر بگیرند یا برای رشد و استقلال آنان کاری انجام دهند.

به سوی استقلال

این دوران توهین آمیز با جنبش‌های حقوق مدنی در دهه 1960 پایان یافت. با این حال، اگر منصف باشیم، زنگ خطر تقریباً یک قرن پیش از آن توسط مدافعانی مانند نِلی بِلی به صدا درآمده بود. او در سال 1887 به خود اجازه داده بود تا ده روز را در یک آسایشگاه روانی بگذراند. با این حال برای یک قرن کامل پس از اینکه بِلی ثابت کرد که مراکز نگهداری افراد دارای معلولیت، رفتار ظالمانه و خشونت‌آمیزی با آنان دارند، آسایشگاه‌ها به کار خود ادامه دادند.

از دهۀ 60 آن مفهوم قدیمی نگهدای از افراد دارای معلولیت، شروع به محوشدن کرد و تلاش شد تا روش‌هایی برآمده از سیاست‌ها و تفکرات جدید اتخاذ شود که زندگی افراد دارای معلولیت را نیز بهبود می‌بخشد.

در دهه 1970 و پس از آن چنین نگاهی واقعاً شکوفا شد. جامعه‌شناسی به نام ولف ولفنزبرگر بر این باور بود که افراد با هر نوع معلولیتی می‌توانند مستقل زندگی کنند، این جامعه‌‍‌‌شناس به عنوان یک شخصیت الهام‌بخش اصلی برای این جنبش خدمت کرد.

تلاش برای یک زندگی مستقل

در حالی که برخی از افراد، دارای شرایط بسیار پیچیده هستند یا اختلالاتی دارند که به سطح بالایی از مراقبت نیاز دارد، بیشتر افراد دارای معلولیت می‌توانند به راحتی زندگی خود را مدیریت کنند. در واقع همۀ این افراد نیازی به یک مراقب ندارند، حتی اگر یک وضعیت درمان‌ناپذیر داشته باشد. به عنوان مثال، فردی که نابیناست با استفاده از فناوری مدرنی که برای افرادی که کم‌بینا و نابینا طراحی شده یا با استفاده از یک سگ راهنما می‌تواند به تنهایی زنگی کند.

استقلال افراد دارای معلولیت، تغییرات کلیدی زیادی را در زندگی آنان ایجاد می‌کند و آنان توانایی تصمیم‌گیری، انتخاب و زندگی بدون موانع را پیدا می‌کنند.

باید به این موضوع توجه داشت که استقلال برای افراد دارای معلولیت به هیچ وجه به این معنا نیست که آنها ترجیح می‌دهند تنها زندگی کنند. برعکس، این پایه‌ای برای زندگی به عنوان یک عضو فعال جامعه، آزادی برای تحصیل و کار در شغل مورد نظر خود، زندگی در یک محیط امن، دسترسی به سیستم‌های حمل و نقل، تئاتر، رستوران‌ها، کلوپ‌ها، کافه‌ها و تمام جنبه‌های ورزشی و سرگرمی است.

خیریه‌ها و کمک به استقلال افراد دارای معلولیت

افراد دارای معلولیت، معمولاً از سوی انجمن‌های تخصصی حمایت می‌شوند و اگر توانایی مالی و معیشتی کمی داشته باشند، خیریه‌ها هم به آنان کمک می‌کنند.

خیریه‌هایی مانند مؤسسۀ خیریۀ نیکان ماموت به خانوادۀ مددجویان خود که دارای معلولیت هستند، کمک‌های معیشتی می‌رساند، برای آنان سرپناه تهیه و اشتغال آنان را ممکن می‌کند. به این ترتیب این افراد می‌توانند به مرور روی پای خود باستند و زندگی مستقل و پویایی داشته باشند.

نیکان ماموت به عنوان حامی خانواده‌ها، همۀ مددجویان خود را به سوی خودکفایی هدایت می‌کند و افراد دارای معلولیت نیز در این میان مستثنی نیستند.

در روز جهانی افراد داری معلولیت، باید دانست که همۀ ما وظیفه داریم این افراد نیز همچون همۀ شهروندان و اعضای جامعه‌مان توانمند، آزاد و با حفظ کرامت انسانی زندگی کنند. استقلال افراد دارای معلولیت، کمک به داشتن جهانی شاد و سلامت و یک موضوع حیاتی است.

شرح فعالیت‌های نیکان در این زمینه را می‌توانید در اینستاگرام مؤسسه بخوانید، به علاوه خوشحال خواهیم شد اگر نظرات خود را نیز از طریق باکس پایین این مقاله با ما درمیان بگذارید.